Tired of Trying.

Bıktım.

Bu yazıyı burada bitirebilirim, tek kelime. Diğer anlatacağım şeylerin hepsini barındırıyor zaten şu tek kelime. Ama içimi dökmem lazım, yazmaktaki esas amacım bu zaten.

Bıktım. Her şey için fazladan çaba göstermek zorunda olmaktan bıktım. Ulan, diyorum, böyle hisseden ben miyim sadece, etrafıma bakınıyorum, bazı insanlar benimle aynı durumdalar, evet. Ama umurlarında değil, ya hiç sıkılmıyor musun, bi an olsun iplerini koparmak istemiyor musun?

Okuduğum bölüm çok ağır, vermem gereken kilolar var, evim çok uzak, insanlarla senin kadar iyi anlaşamıyorum (kim olursan ol, öyle), ulan ayaklarıma uygun ayakkabı bulmak bile aşırı aşırı zor.

Fazla çalışmam, az yemem, ailemin yakında olmamasına alışmam, yalnız olmayı dert etmemem, uygun bi' ayakkabı bulmak için bir ay falan mağaza gezmem lazım.

Ağzına sıçtığım hayatımın en güzel anlarını film izlerken, müzik dinlerken, kitap okurken yaşıyorum artık.

Bıktım lan.

Valla billa bıktım.

Benim için insanlarla konuşmanın alternatifi değil yazmak.
Yazmanın alternatifi insanlarla konuşmak.

Bu hep böyleydi, kendimi sahip olmadığım kişiliklere büründürmekte üstüme yok, aynaya bakıp yeterince yalan söylersen inanıyorsun ya. Ben basit mutlulukların insanıyım dedim baya uzun bi süre. Aa keçeli kalem aldım heheh mutluyum, aa oyun hamuru, oley oje, hayır ruj aldım çok mutluyum heheheh.

Hayır.

Değilim.

Bıktım sadece.

Yazarken dinledim: (Tekrar tekrar tekrar tekrar tekrar...tekrar tekrar dinledim.)